De een na laatste dag in IJsland moeten we vroeg op, want we maken een excursie naar de Aksja, een actieve vulkaan welke vanuit het noorden 100 km landinwaarts ligt aan de noordkant van de Vatnajokull gletsjer, die we in het zuiden al tegen gekomen zijn. We rijden met een bus op hoge wielen door rivieren en over karrensporen richting de vulkaan en stoppen onderweg onder andere bij de rivier, die de Dettifoss-waterval (die hele mooie van gisteren) van haar water voorziet en die dus van diezelfde gletsjer afkomstig is. Het gebied wordt beheerst door de tafelberg Herdubreid, waar we vlakbij een stop houden. Voorbij de drakenkloof (Drekagil) lijdt nog een spoor van 8 km naar de toegang tot de vulkaan. Vandaar is het lopen over sneeuw naar het kratermeer. De Aksja is een caldera, wat betekent dat het dak is ingezakt. De rand van de buitenste caldera is tienduizenden jaren oud en omringt 45 vierkante kilometer. Een geweldige eruptie in 1875 zorgde ervoor dat veel IJslanders naar Canada emigreerden. De laatste eruptie was in 1961. Na de uitbarsting van 1875 ontstond een nieuwe kleine caldera met een doorsnede van 150 meter, welke zich vulde met water en door de vele mineralen is de kleur van het water opaal blauw-groen en heeft het een temperatuur van meer dan 25 graden. De diepte tot het wateroppervlak is 60 meter en de waaghalzen onder ons dalen af om in het 80 meter diepe meer te zwemmen. Wij lopen op ons gemak terug en lunchen te midden van lavaformaties in het gebied dat de Apollo-bemanning als oefenterrein voor hun reis naar de maan gebruikten. Op de terugweg stoppen we nog bij de drakenkloof en na dit bezoek keren we terug om ruim 11 uur na vertrek weer in de bewoonde wereld te zijn. Een vermoeiende maar onvergetelijk mooie dag ligt achter ons.